Edukacija
Uvod u program edukaciji
Program edukacije se realizuje u skladu sa standardima i programom Udruženja za Integrativnu dečju psihoterapiju, u skladu sa standardima Saveza društava psihoterapeuta Srbije kao i u skladu sa standardima Evropske asocijacije za psihoterapiju (European Association for Psychotherapy) i Evropske asocijacije za Integrativnu psihoterapiju (European Association for Integrative Psychotherapy). Obezbedjuje prohodnost u sticanju nacionalnog sertifikata, sertifikata Evropske asocijacije za Integrativnu psihoterapiju i sertifikata Evropske asocijacije za psihoterapiju. Proces sticanja znanja i veština iz oblasti Integrativne dečje psihoterapije obuhvata kompletan trening program koji traje četiri godine. Program je prilagodjen aktuelnom kontekstu i pokazao se efikasnim i korisnim u odnosu na potrebe i zadatke relevantnih organizacija u oblasti mentalnog zdravlja dece i porodice.
Edukacija iz Integrativne dečje psihoterapije
Program i edukacija za integrativnog dečjeg psihoterapeuta realizuje se u skladu sa standardima i kriterijumima Saveza društava psihoterapeuta Srbije /SDPS/, Evropske asocijacije za integrativnu psihoterapiju /EAIP/ i Evropske psihoterapijske asocijacije /EAP/. Edukacija ukupno traje 1780 sati, ili 63 ECTS bodova. Odnos između kontakt sati i sati samostalnog -‘self-study’ usvajanja teorije 67:33, 1 ECTS bod predstavlja 30 sati edukacije. Pored usvajanja neophodne teorije težište je na aktivnom učešće na kontakt satima u okviru matične edukativne grupe, vođenju dečje psihodramske grupe i individualnog tretmana sa decom i adolescentima pod supervizijom. Osnovni metod rada je primena načela grupne psihoterapije sa elementima psihodrame i grupno-interaktivnog modela. Edukacija se odvija u mesečnim intervalima u jedno – dvodnevnim blokovima.
Edukacija iz Integrativne dečje psihoterapije
Završen fakultet humanističke ili društvene orijentacije/psiholozi, psihijatri, lekari, defektolozi i srodne profesije). Kandidat treba da ima navršenih 25 godina života. Edukacija traje 4 godine. Edukativni odbor u dogovoru sa supervizorom može da predloži produženje edukacije. Osnovni cilj edukacije je lični razvoj, sticanje znanja i veština iz oblasti dečje psihoterapije primenljivog kod dece različitog uzrasta i usvajanje specifičnih modaliteta terapijskog settinga Integrativne dečije psihoterapije i ne podrazumeva uključenja osoba kome je potrebna stalna psihoterapijska podrška. Učesnici edukacije prilažu CV sa podacima o stručnoj kfalifikaciji i o iskustvu u radu sa decom ili u humanom resursu.
Program edukacije
Struktura programa je organizovana oko ličnog razvoja polaznika, usvajanja teorije i metodologije integrativne dečje psihoterapije, kliničke prakse, supervizije i sastoji se od dve faze:
Prva faza edukacije
1. Lično psihoterapijsko iskustvo - 250 kontakt sati.
1.1 Modul (130 kontakt sati, 20 sati samostalno - ‘self-study’ usvajanje teorije, 5 ECTS)
Lično psihoterapijsko iskustvo – rad na sebi.
Lično psihoterpijsko iskustvo – lični razvoj ostvaruje se aktivnim učešćem u iskustveno edukativnoj psihodramskoj grupi. Polaznici preko ličnog iskustva stiču uvid u sopstvene snage i karakteristike ličnosti, obrazce ponašanja i interpersonalne realacije. Kreativno promišljanje sebe, sopstvenih konflikata produbljuje samospoznaju i pomaže u prevazilaženje za pojedinca nepoželjnih modela ponašanja i stilova emocionalnog odgovora.
1.2 Modula (12 radionica, 120 kontakt sati, 80 samostalnog upoznavanja teorije, 6.5 ECTS)
Lično psihoterapijsko iskustvu - rad na sebi u okviru temetskih radionica.
Pored produbljivanja iskustva i saznanja o sopstvenom funkcionisanju ova faza edukacije omogućava sticanje bazičnog znanja u vezi teorije, filozofije i metodologije integrativne dečje psihoterapije. Aktivnosti tokom ove faze pored usvajanja teorije su iskustvenog tipa, realizuju se psihodramskim tehnikama i pomažu u utemeljenju neophodnih kompetencija u psihoterapijskom radu sa decom i adolescentima. Obrađuju se seledeće teme: – Uvod u osnovne modalitete Integrativne dečje psihoterapije. – Regresija i prepoznavnje regresionih poruka u dječjoj psihoterapiji. Značaj delimične regresije dečjeg psihoterapeuta. – Uloga i značaj scenskog prikaza i dramatizacije u dječjoj psihoterapiji. Osnovni principi i razlike u adultnoj i u dječjoj psihodrami i psihoterapiji. – Značaj mikromiljea u integrativnoj psihodijagnostici i psihoterapiji. Prepoznavanje poruka iz socijanog okruženja. Fenomen socijalnog atoma. – Projekcija i rad sa intrapsihičkim sadržajima u integrativnoj dječjoj psihoterapiji. – Socijalna kreativnost dječijeg terapeuta. Metode bibliodrame i bibliadrame. – Uticaj motivacionih snaga u strukturiranju ponašanja. Operacionalizacija sosptvenih motiva. Ja snage. – Rad sa traumatskim doživljajima. Roditelj sa traumom, dete sa traumom. Principi psihoterapijskog rada sa traumatskim doživljajima. – Kreativne tehnike u Integrativnoj dječjoj psihoterapiji. Metode: čarobno ostrvo, čarobna kapija, zvuk i pokret. – Transfer i zastoj u psihoterapijskom procesu dece. Transferna i kontratransferna osećanja i uloge dječjeg psihoterapeuta. Pozicije dječjeg psihoterapeuta. Rad sa sopstevenim transfernim osećanjima. – Terapeutske intervencije u integrativnoj dječjoj psihoterapiji. Stepen direktivnosti ili apstinencije u psihoterapijskom procesu sa decom. – Pozicija roditelja i odnos terapeuta prema roditeljima u integrativnoj dečjoj psihoterapiji. Progresija i uključenost roditelja u terapijski proces. Tokom ove faze učesnici edukacije aktivnim učešćem u grupi izgrađuju veštine uključivanja dece, adolescente i roditelje u terapijski proces. – Jačaju potrebnu senzitivnost prema uvažavanju dece i prihvatanju njihovog načina komuniciranja. Da prihvate terapijski odnos bez predrasuda. Da budu otvoreni prema kulturi koju predstavljaju roditelji i da ih prihvate kao partnera u terapijskom procesu.
Druga faza edukacije
Druga faza edukacije uključuje: usvajanje naprednog teorijskog i metodološkog znanja o psihoterapiji a posebno o dečjoj psihoterapiji, psihoterapijskim metodama i modalitetima. Polaznici stiču veštine u vezi primene specifičnih tehnika - modaliteta Integrativne dečje psihoterapije u psihoterapijkom radu sa decom, adolescentima i roditeljima kao i u njihovom korišćenju u radu sa specifičnim psihičkim poremećajima. Da ih prilagode i primene stepenu dečjeg razvoja, dobi, vrste teškoća ili terapijskom cilju. Opširniji opis terapijskih tehika – modaliteta u fajlu Modaliteti. Tokom ovog dela edukacije obraća se posebna pažnja da polaznici edukacije preko ličnog iskustva grade i stvaraju sopstveni puta, da usavrše osobnu integraciju ličnosti kao dečji psihoterapeuti. Metode rada: demonstracija psihoterapijskih postupaka, situativne vežbe, rad u parovima i malim grupama, prikaz slučaja, klinička supervizija. Za čitavo vreme edukacije polaznici u okviru supervizije izlažu sosptveno iskustvo o primeni pojedinačnih modaliteta integrativne dečje psihoterapije. Supervizija tako pomaže stalnoj integraciji teorijskog razumevanja, ličnog razvoja i usavršavanja kliničke prakse. Polaznici ujedno usvajaju metodologiju tumačenja procesa različitih nivoa u psihoterapijkom radu sa decom.
1. Modul (30 kontakt sati, 50 sati kliničke prakse, 40 sati samostalno usvajanje torije, 5 ECTS)
Integrativna dečja psihodijagnostika.
2. Modul (150 kontakt sati, 100 sati kliničke prakse, 60 sati samostalno usvajanje torije, 10.5 ECTS)
Integrativna dečja psihodrama.
3. Modul (60 kontakt sati, 50 sati kliničke prakse, 50 sati samostalno usvajanje torije, 5.5 ECTS)
Plej terapija po metodi „Moj svet“.
4. Modul (40 kontakt sati, 50 sati kliničke prakse, 60 sati samostalno usvajanje torije, 5 ECTS)
Vinikotova tehnika škrabalica.
5. Modul (60 kontakt sati, 50 sati kliničke prakse, 60 sati samostalno usvajanje torije, 5 ECTS)
Savetovanje sa elementima individualne psihodrame.
6. Modul (60 kontakt sati, 50 sati kliničke prakse, 60 sati samostalno usvajanje torije, 5.5 ECTS)
Katatimska imaginativna psihoterapija sa decom KIP.
7. Modul (40 kontakt sati, 50 sati kliničke prakse, 60 sati samostalno usvajanje torije, 5 ECTS)
Cooping Cat terapijski programi, Kognitivno biheviralna pristup dečje anksioznosti i depresije.
8. Modul (150 kontakt sati, 60 sati samostalno usvajanje torije, 7 ECTS)
Grupna supervizija i individualna supervizija.
9. Modul (80 kontakt sati, 2.5 ECTS)
Theorija i praksa dečje psihoterapije u drugim školama i pravcima. Učestvovanje na Kongresima i radionicama drugih škola i pravaca.
10. Modul (80 sati samostalng rada, 2.5 ECTS)
Završna faza edukacije izrada i odbrana zvršnog rada.
Klinička praksa
Kliničku praksu polaznici edukacije mogu da ostvare u zdravstvenoj ustanovi, ustanovi dečje zaštite, u predškolskoj ili školskoj ustanovi u okviru javno/nacionalne službe, privatne institucije ili ustanovi nevladinog sektora. Kliničkoj praksi se vodi dosije i realizuje se pod supervizijom. U optimalnim uslovima terapijsko iskustvo treba da se ostvari sa decom različitog uzrasta, oba pola i sa raznolikom psihopatologijom. 100 sati kliničke prakse se realizuje sa dečjim grupama i 300 sati u okviru individualnog tretmana dece, adolescenata ili u radu sa roditeljima.
Grupna supervizija i individualna supervizija.
Tokom edukacije obezbeđena je konstantna susperviziju polaznika. Izlaganjem isksutava o psihoterapijskoj praksi o radu sa dečjim grupama i terapijskom procesa u individualnim tehnikama polaznici stiču snažnu povratnu inload_viewaciju i kritičku refleksiju o psihoterapijskom rada. Supervizija prati proces učenja, olakšava integraciju teorijskog razumevanja, ličnog razvoja i kliničke prakse te omogućava evaluaciju interakcije sa klijentima.
Prijava za edukaciju
Literatura
- Hilarion G. Petzold, Gabriele Ramin (2008): Child Psychotherapy. Osiris, Budapest.
- Scientific Validation Criteria for Integrative Psychotherapy, European Association for Integrative Psychotherapy.
- International Integrative Psychotherapy Association: Introduction to the Definition & Philosophical Principles of Integrative Psychotherapy.
- Kende B. Hanna (2015): Psychodrama with Children: Healing Children through Their Own Creativity. Routledge, London.
- Alfons Aichinger, Walter Holl (2016): Group Therapy with Children: Psychodrama with Children. Springer.
- Polcz Alaein (1997): “My World” Sand Tray Psychotherapy with Children. Budapest.
- Winnicott D.W. (1971): Playing and Reality (pp. 26–37). New York: Basic Books.
- Irvin D. Yalom (2014): Teorija i praksa grupne psihoterapije. Psihopolis, Novi Sad.
- Krüger Reinhard T. (2017): Disorder-Specific Psychodrama Therapy, Theory and Practice.
- Novick, K.K. and Novick, J. (2015): Working With Parents Makes Therapy Work. Rowman & Littlefield, Budapest.
- Leuner Hanscarl, Gunther Horn, and Edda Klessmann (2015): Guided Affective Imagery with Children and Adolescents, Budapest.
- Kendall, P. C., & Suveg, C. (2006): Treating Anxiety Disorders in Youth. In P. C. Kendall (Ed.), Child and Adolescent Therapy: Cognitive-Behavioral Procedures (p. 243–294). Guilford Press.
- Stern, Daniel (1997): The Interpersonal World of the Infant. McMillan.
- Hamilton, N.G. (1988): Self and Others: Object Relations Theory in Practice. New Jersey: Jason Aronson.
- Dženet Morsund, Ričard G. Erskin (2016): Integrativna psihoterapija na delu. Psihopolis, Novi Sad.
- Blatner Adam (2008): Theoretical Foundations of Psychodrama. IAGP Conference, London.
- Bruno Betelhajm (2017): Značenje bajki. Kosmos.
- Jung K. G. (2001): Čovek i njegovi simboli. Osiris.
- Allen Jon G., Peter Fonagy, Anthony Bateman (2008): Mentalizing in Clinical Practice. Eőtvős kiadó, Budapest.
- Csíkszentmihályi M. (1997): Flow: The Psychology of Optimal Experience (Az áramlat. A tökéletes élmény pszichológiája.) Akadémiai Kiadó, Budapest.
