Uvod u program edukaciji
Program edukacije se realizuje u skladu sa standardima i programom Udruženja za Integrativnu dečju psihoterapiju, u skladu sa standardima Saveza društava psihoterapeuta Srbije kao i u skladu sa standardima Evropske asocijacije za psihoterapiju (European Association for Psychotherapy) i Evropske asocijacije za Integrativnu psihoterapiju (European Association for Integrative Psychotherapy). Obezbedjuje prohodnost u sticanju nacionalnog sertifikata, sertifikata Evropske asocijacije za Integrativnu psihoterapiju i sertifikata Evropske asocijacije za psihoterapiju. Proces sticanja znanja i veština iz oblasti Integrativne dečje psihoterapije obuhvata kompletan trening program koji traje četiri godine. Program je prilagodjen aktuelnom kontekstu i pokazao se efikasnim i korisnim u odnosu na potrebe i zadatke relevantnih organizacija u oblasti mentalnog zdravlja dece i porodice.
Edukacija iz Integrativne dečje psihoterapije
Program i edukacija za integrativnog dečjeg psihoterapeuta realizuje se u skladu sa standardima i kriterijumima Saveza društava psihoterapeuta Srbije /SDPS/, Evropske asocijacije za integrativnu psihoterapiju /EAIP/ i Evropske psihoterapijske asocijacije /EAP/. Edukacija ukupno traje 1780 sati, ili 63 ECTS bodova. Odnos između kontakt sati i sati samostalnog -‘self-study’ usvajanja teorije 67:33, 1 ECTS bod predstavlja 30 sati edukacije. Pored usvajanja neophodne teorije težište je na aktivnom učešće na kontakt satima u okviru matične edukativne grupe, vođenju dečje psihodramske grupe i individualnog tretmana sa decom i adolescentima pod supervizijom. Osnovni metod rada je primena načela grupne psihoterapije sa elementima psihodrame i grupno-interaktivnog modela. Edukacija se odvija u mesečnim intervalima u jedno – dvodnevnim blokovima.
Uslovi upisa i osnovni kriterijumi za uključenje u edukaciju
-
Završen fakultet humanističke ili društvene orijentacije/psiholozi, psihijatri, lekari, defektolozi i srodne profesije).
-
Kandidat treba da ima navršenih 25 godina života.
-
Edukacija traje 4 godine. Edukativni odbor u dogovoru sa supervizorom može da predloži produženje edukacije.
-
Osnovni cilj edukacije je lični razvoj, sticanje znanja i veština iz oblasti dečje psihoterapije primenljivog kod dece različitog uzrasta i usvajanje specifičnih modaliteta terapijskog settinga Integrativne dečije psihoterapije i ne podrazumeva uključenja osoba kome je potrebna stalna psihoterapijska podrška.
-
Učesnici edukacije prilažu CV sa podacima o stručnoj kfalifikaciji i o iskustvu u radu sa decom ili u humanom resursu.
Program edukacije
Struktura programa je organizovana oko ličnog razvoja polaznika, usvajanja teorije i metodolgije integrativne dečje psihoterapije, kliničke prakse, supervizije i satoji se od dve faze:
Prva faza edukacije
1. Lično psihoterapijsko iskustvo - 250 kontakt sati.
1.1 Modul (130 kontakt sati, 20 sati samostalno - ‘self-study’ usvajanje teorije, 5 ECTS)
Lično psihoterapijsko iskustvo – rad na sebi.
Lično psihoterpijsko iskustvo – lični razvoj ostvaruje se aktivnim učešćem u iskustveno edukativnoj psihodramskoj grupi. Polaznici preko ličnog iskustva stiču uvid u sopstvene snage i karakteristike ličnosti, obrazce ponašanja i interpersonalne realacije. Kreativno promišljanje sebe, sopstvenih konflikata produbljuje samospoznaju i pomaže u prevazilaženje za pojedinca nepoželjnih modela ponašanja i stilova emocionalnog odgovora.
1.2 Modula (12 radionica, 120 kontakt sati, 80 samostalnog upoznavanja teorije, 6.5 ECTS)
Lično psihoterapijsko iskustvu - rad na sebi u okviru temetskih radionica.
Pored produbljivanja iskustva i saznanja o sopstvenom funkcionisanju ova faza edukacije omogućava sticanje bazičnog znanja u vezi teorije, filozofije i metodologije integrativne dečje psihoterapije. Aktivnosti tokom ove faze pored usvajanja teorije su iskustvenog tipa, realizuju se psihodramskim tehnikama i pomažu u utemeljenju neophodnih kompetencija u psihoterapijskom radu sa decom i adolescentima. Obrađuju se seledeće teme:
– Uvod u osnovne modalitete Integrativne dečje psihoterapije.
– Regresija i prepoznavnje regresionih poruka u dječjoj psihoterapiji. Značaj delimične regresije dečjeg psihoterapeuta.
– Uloga i značaj scenskog prikaza i dramatizacije u dječjoj psihoterapiji. Osnovni principi i razlike u adultnoj i u dječjoj psihodrami i psihoterapiji.
– Značaj mikromiljea u integrativnoj psihodijagnostici i psihoterapiji. Prepoznavanje poruka iz socijanog okruženja. Fenomen socijalnog atoma.
– Projekcija i rad sa intrapsihičkim sadržajima u integrativnoj dječjoj psihoterapiji.
– Socijalna kreativnost dječijeg terapeuta. Metode bibliodrame i bibliadrame.
– Uticaj motivacionih snaga u strukturiranju ponašanja. Operacionalizacija sosptvenih motiva. Ja snage.
– Rad sa traumatskim doživljajima. Roditelj sa traumom, dete sa traumom. Principi psihoterapijskog rada sa traumatskim doživljajima.
– Kreativne tehnike u Integrativnoj dječjoj psihoterapiji. Metode: čarobno ostrvo, čarobna kapija, zvuk i pokret.
– Transfer i zastoj u psihoterapijskom procesu dece. Transferna i kontratransferna osećanja i uloge dječjeg psihoterapeuta. Pozicije dječjeg psihoterapeuta. Rad sa sopstevenim transfernim osećanjima.
– Terapeutske intervencije u integrativnoj dječjoj psihoterapiji. Stepen direktivnosti ili apstinencije u psihoterapijskom procesu sa decom.
– Pozicija roditelja i odnos terapeuta prema roditeljima u integrativnoj dečjoj psihoterapiji. Progresija i uključenost roditelja u terapijski proces.
Tokom ove faze učesnici edukacije aktivnim učešćem u grupi izgrađuju veštine uključivanja dece, adolescente i roditelje u terapijski proces. – Jačaju potrebnu senzitivnost prema uvažavanju dece i prihvatanju njihovog načina komuniciranja. Da prihvate terapijski odnos bez predrasuda. Da budu otvoreni prema kulturi koju predstavljaju roditelji i da ih prihvate kao partnera u terapijskom procesu.
Druga faza edukacije
Druga faza edukacije uključuje: usvajanje naprednog teorijskog i metodološkog znanja o psihoterapiji a posebno o dečjoj psihoterapiji, psihoterapijskim metodama i modalitetima. Polaznici stiču veštine u vezi primene specifičnih tehnika - modaliteta Integrativne dečje psihoterapije u psihoterapijkom radu sa decom, adolescentima i roditeljima kao i u njihovom korišćenju u radu sa specifičnim psihičkim poremećajima. Da ih prilagode i primene stepenu dečjeg razvoja, dobi, vrste teškoća ili terapijskom cilju. Opširniji opis terapijskih tehika – modaliteta u fajlu Modaliteti. Tokom ovog dela edukacije obraća se posebna pažnja da polaznici edukacije preko ličnog iskustva grade i stvaraju sopstveni puta, da usavrše osobnu integraciju ličnosti kao dečji psihoterapeuti. Metode rada: demonstracija psihoterapijskih postupaka, situativne vežbe, rad u parovima i malim grupama, prikaz slučaja, klinička supervizija. Za čitavo vreme edukacije polaznici u okviru supervizije izlažu sosptveno iskustvo o primeni pojedinačnih modaliteta integrativne dečje psihoterapije. Supervizija tako pomaže stalnoj integraciji teorijskog razumevanja, ličnog razvoja i usavršavanja kliničke prakse. Polaznici ujedno usvajaju metodologiju tumačenja procesa različitih nivoa u psihoterapijkom radu sa decom.
1. Modul (30 kontakt sati, 50 sati kliničke prakse, 40 sati samostalno usvajanje torije, 5 ECTS)
Integrativna dečja psihodijagnostika.
7. Modul (40 kontakt sati, 50 sati kliničke prakse, 60 sati samostalno usvajanje torije, 5 ECTS)
Cooping Cat terapijski programi, Kognitivno biheviralna pristup dečje anksioznosti i depresije.
8. Modul (150 kontakt sati, 60 sati samostalno usvajanje torije, 7 ECTS)
Grupna supervizija i individualna supervizija.
9. Modul (80 kontakt sati, 2.5 ECTS)
Theorija i praksa dečje psihoterapije u drugim školama i pravcima.
Učestvovanje na Kongresima i radionicama drugih škola i pravaca.
10. Modul (80 sati samostalng rada, 2.5 ECTS)
Završna faza edukacije izrada i odbrana zvršnog rada.
Klinička praksa
Kliničku praksu polaznici edukacije mogu da ostvare u zdravstvenoj ustanovi, ustanovi dečje zaštite, u predškolskoj ili školskoj ustanovi u okviru javno/nacionalne službe, privatne institucije ili ustanovi nevladinog sektora. Kliničkoj praksi se vodi dosije i realizuje se pod supervizijom. U optimalnim uslovima terapijsko iskustvo treba da se ostvari sa decom različitog uzrasta, oba pola i sa raznolikom psihopatologijom. 100 sati kliničke prakse se realizuje sa dečjim grupama i 300 sati u okviru individualnog tretmana dece, adolescenata ili u radu sa roditeljima.
Grupna supervizija i individualna supervizija.
Tokom edukacije obezbeđena je konstantna susperviziju polaznika. Izlaganjem isksutava o psihoterapijskoj praksi o radu sa dečjim grupama i terapijskom procesa u individualnim tehnikama polaznici stiču snažnu povratnu informaciju i kritičku refleksiju o psihoterapijskom rada. Supervizija prati proces učenja, olakšava integraciju teorijskog razumevanja, ličnog razvoja i kliničke prakse te omogućava evaluaciju interakcije sa klijentima.
Da li biste imali pitanja za nas?
U ovom slučaju popunite obrazac za kontakt!
Prijava za edukaciju
Popunite donji obrazac da biste se prijavili za edukaciju!
Literatura
-
Hilarion G. Petzold, Gabriele Ramin(2008): Child Psychotherapy. Osiris, Budapest.
-
Kende B. Hanna (2015): Psychodrama with Children: Healing children through their own creativity. Routledge, London
-
Alfons Aichinger, Walter Holl (2016): Group Therapy with Children. Psychodrama with Children, Springer
-
Polcz Alaein (1997): “My world” send tray psychotherapy with children. Budapest
-
Winnicott D.W. (1971) Playing and reality (pp. 26–37). New York: Basic Books
-
Irvin D. Jalom (2014): Teorija i praksa gruone psihoterapije. Psihopolis, Novi Sad
-
Krüger Reinhard T. (2017): Disorder-Specific Psychodrama Therapy, Theory and Practice
-
Novick, K.K. and Novick, J(2015): Working With Parents Makes Therapy Work, Rowman & Littlefield, Budapest
-
Leuner Hanscarl , Gunther Horn, and Edda Klessmann (2015): Guided Affective Imagery with Children and Adolescents, Budapest
-
Kendall, P. C., & Suveg, C. (2006). Treating Anxiety Disorders in Youth. In P. C. Kendall (Ed.), Child and adolescent therapy: Cognitive-behavioral procedures (p. 243–294). Guilford Press.
-
Stern, Daniel (1997) “The Interpersonal World of the Infant”. McMillan
-
Hamilton, N.G. (1988): Self and Others: Object Relations Theory in practice, New Jersey: Jason Aronson.
-
Dženet Morsund, Ričard G. Erskin (2016): Integrativna psihoterapija na delu. Psihopolis, Novi Sad.
-
Blatner Adam (2008): Theoretical foundations of psychodrama, IAGP Conference, London
-
Bruno Betelhajm (2017) : Značenje bajkli. Kosmos.
-
Jung K. G. (2001): Čovek i nejegovi simboli. Osiris,
-
Allen Jon G. , Peter Fonagy, Anthony Bateman (2008): Mentalizing in Clinical Practice. Eőtvős kiadó, Budapest
-
Csíkszentmihályi M. (1997): Flow : The Psychology of Optimal Experience (Az áramlat. A tökéletes élmény pszichológiája.) Akadémiai Kiadó. Budapest.